قرآن امام علی (ع)، نخستین نسخه خطی قرآن کریم در یمن است.
بر اساس روایات آن که بیش از همه به نگارش وحی موفق بود، در مرحله اوّل علی بن ابی طالب و سپس زید بن ثابت میباشد، چون این دو بیش از دیگران ملازم پیغمبر بودند.
علی بن ابی طالب و زید بن ثابت و «ابیّ ابن کعب» به خاطر ملازمت مداوم با پیامبر اسلام دارای مقامی برجسته در امر نگارش وحی و احاطه بر آیات قرآن بودند. نویسندگان وحی قرآن را بر استخوان کتف و پوست و چوب مینوشتند و نوشتهها را در جایی جمع می کردند.
خط کوفی تقریباً از ابتدا برای نوشتن قرآن بهکار برده شد. پس از زمانی خط کوفی از صورت سادگی بیرون آمد و دارای قواعد و موازین معینی شد، بهطوریکه از آثار باقیمانده و قرآنهای نوشته شده آن دوران این تکامل را میتوان مشاهده نمود.
بهطور کلی قرآنهایی که از سدههای اولیه باقیمانده بهخط کوفی نوشته شدهاست و این موضوع تا قرن پنجم هجری ادامه داشتهاست. خط کوفی قابلیت استفاده در امور تزئینی را دارا بود و خطاطان میتوانستند براحتی آن را به هر شکل با مقاصد و نظریات خویش منطبق سازند و پس از آنکه کاربردش را در نگارش متن قرآن از دست داد بیشتر برای کتیبههای تزئینی در بناها یا بر روی اشیاء مختلف گرفت.
ثبت دیدگاه