ظاهرگرایی ، قرآن و حدیث بسندگی ؛ مهمترین آفات تفسیر
به گزارش بعثت نیور، آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست، استاد سطح خارج حوزه علمیه، ۹ دی‌ماه در ادامه مباحث فلسفه تفسیر که در فضای مجازی بارگذاری شده است، با بیان اینکه ما درباره قرآن چند نوع فعالیت علمی از جمله تفسیر داشته‌ایم، گفت: نوع دیگر فعالیت‌ها در رشته علوم قرآنی است که در مورد مسائلی چون، نسخ، مقید و مطلق و تاریخ قرآن سخن گفته‌می‌شود و آیت‌الله معرفت در این زمینه جزء افراد شاخص است.
حقایقی از قرآن که درک آن جز با طهارت روح ممکن نیست
وی با اشاره به ظاهرگرایی ، قرآن بسندگی و تأویل گرایی به عنوان آفات تفسیر افزود: اگر کسی گرفتار ظاهرگرایی شود، همان می‌شود که برخی از اهل تسنن خداوند را تجسیم کردند که تفکر خطرناکی است؛ همچنین تأویل گرایی آفت تفسیر است و قرآن بسندگی هم همان است که خلیفه دوم مطرح کرد. البته در برابر قرآن بسندگی، حدیث بسندگی هم وجود دارد و معتقدان به آن می‌گویند ظاهر قرآن حجت نیست؛ متأسفانه رسائل و کفایه از این بحث خیلی مهم به سرعت عبور کرده‌اند.
برخی آفات تفاسیر
علیدوست ادامه داد: متاسفانه آفت برخورد گزینشی دور از اخلاق و متد علمی در متون شیعه و سنی و به خصوص اهل تسنن دیده می‌شود؛ مثلاً طبری یکی از مفصل‌ترین تفاسیر را نوشته و بیش از ۳۸ هزار حدیث نقل کرده است؛ این مفسر شهیر فقط یک حدیث از امام حسن (ع)، دو حدیث از امام باقر (ع) و چهار حدیث از امام سجاد(ع) یعنی مجموعاً هفت حدیث ذکر کرده است. آیا امام صادق (ع) طبق هر تفسیری اعم از لغوی و عرفی جزء اهل بیت (ع) هست یا خیر؟ آیا آیه تطهیر شامل او می‌شد یا خیر؟ آیا امام باقر اهل البیت هست و آیه تطهیر در شأن اهل بیت هست یا خیر؟ آیا کسی که آیه تطهیر در شأن او هست، می‌تواند ثقه نباشد و کثیر النسیان و دارای گناه باشد؟ چطور اهل تسنن از ابوهریریه و کعب احبار و … نقل می‌کنند، اما از ائمه (ع) که اهل بیت هستند، نقل نمی‌کنند.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه