شصت و سومین سوره قرآن کریم «منافقون» نام دارد. این سوره با ۱۱ آیه، جزء بیست و هشتم قرآن کریم جای گرفته است. این سوره که مدنی است، در ترتیب نزول، صد و پنجمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. «منافقون» جمع کلمه «منافق» است و منافق كسى است كه در درون خود كافر است، اما در ظاهر ادعای مسلمانی می‌کند.
این سوره از منافقان و ویژگی‌ها و رفتار آنان سخن می‌گوید و دشمنی شدید آنان را نسبت به مسلمانان نشان می‌دهد. این سوره به پیامبر(ص) دستور می‌دهد تا در مورد خطر منافقان احتیاط کند و مؤمنان را به بخشش در راه خدا و دوری از دورویی توصیه می‌کند.
این سوره با نشان دادن چهره واقعی آنان، توطئه منافقان علیه مسلمانان را نشان می‌دهد و از محروم شدن آنها از بخشش و رحمت خداوند سخن می‌گوید. عوامل فراموشی از یاد خدا که همان زندگی دنیوی، مال و مقام و فرزندان است را یادآوری می‌کند.
مسئله منافقان و شناخت آنان از ابتدای گسترش اسلام بسیار اهمیت داشته است، چرا که سخنان و رفتار آنان باعث به وجود آمدن اختلاف میان گروه‌های مختلف مسلمانان می‌شد. این سوره با تأکید بر ویژگی‌های منافقان، به ضرورت شناخت منافقان و دوری مسلمانان از آنها می‌پردازد.
از جمله ویژگی‌های منافقان که در این سوره آمده می‌توان به این مسائل اشاره کرد:
- نخستين نشانه نفاق، دوگانگى ظاهر و باطن است؛ با زبان، اظهار ايمان مى‌كنند، اما در دلشان ايمان ندارند.
- برای سخنان خود به سوگند خوردن پناه می‌برند، اما در واقع این روش وسیله‌ای برای ایجاد مانع در برابر رسیدن مردم به حقیقت است.
- ظاهر آنان آراسته و جالب است و بیانی شیرین و جذاب دارند. با این حال اجسامى بی‌روح، و صورت‌هایى بی‌معنى و بدن‌هایی توخالى دارند و از خود استقلال و اراده‌ای برای تصميم‌گیری ندارند؛ مانند چوب‌های خشکی که به دیوار تکیه داده‌اند.
- ترس و وحشتى عجيب هميشه بر قلب و جان آنها وجود دارد و همیشه در مورد همه مسائل تردید و بدبينى دارند.
ثبت دیدگاه