حسن اختری، کارشناس علوم قرآنی مؤسسه کشوری مهد قرآن و حافظ کل قرآن طی یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داده است، ضمن اشاره به خسارت‌ها و آسیب‌هایی که زلزله بهمن سال گذشته به مراکز و مؤسسات قرآنی شهرستان خوی وارد کرده است از کم‌توجهی به وضعیت این مراکز گلایه کرد. متن این یادداشت با عنوان «نابرابری در حمایت‌های پس از زلزله: بی‌توجهی به مراکز قرآنی در میان تلاشهای احیاکننده» در ذیل آمده است؛
«پس از یک زلزله ویرانگر، مقاومت یک ملت مورد آزمایش قرار می‌گیرد و واکنش دولت به عاملی تعیین‌کننده در بازسازی و بهبودی تبدیل می‌شود. با این حال، مشاهده نابرابری‌های آشکار در رویکرد دولت نسبت به تلاشهای بهبودی، ناراحت‌کننده است. در حالی که سایر مراکز از جمله امکانات تفریحی مورد حمایت و توجه فراوان قرار می‌گیرند، مراکز قرآنی به ویژه در بخش مردمی (که رکن تربیت معنوی و اخلاقی در جامعه هستند)، به دلیل عدم بازسازی‌های کامل و ایمنسازی، اقدام به تشکیل کلاس‌های آموزشی در پارک‌ها و استفاده از فضای آنها برای آموزش کرده‌اند. این غفلت نگران‌کننده سؤالاتی را در مورد تعهد دولت به پرورش جامعه‌ای جامع و فراگیر ایجاد می‌کند.
در پی یک فاجعه طبیعی، قابل درک است که چندین بخش به کمک نیاز دارند. با این حال، اختلاف آشکار در تخصیص منابع، با اولویت مراکز تفریحی بر مؤسسات مذهبی و آموزشی مانند مرکز قرآنی، اهمیت رشد معنوی و رشد اخلاقی را در روند بازسازی تضعیف می‌کند.
اهمیت تربیت دینی
تربیت دینی نقشی محوری در شکلگیری ساختار اخلاقی جامعه دارد. دولت با غفلت از مرکز قرآنی و آموزه‌های حیاتی آن، پتانسیل پرورش ارزش‌های شفقت، همدلی و بردباری را بین شهروندان نادیده می‌گیرد و مانع از توانایی ملت برای درمان و اتحاد در شرایط سخت می‌شود.
علی‌رغم تأثیر مخرب زلزله بر زیرساخت‌ها، مراکز قرآنی برای استمرار فعالیت‌های آموزشی خود به استفاده از فضاهای پارک روی آورده‌اند تا بتوانند باز هم در چنین شرایطی تاب بیاورند. چنانکه مهد قرآن شهرستان خوی پس از قریب به هفت ماه از زلزله خوی و با گرانی‌های لحظه به لحظه، هنوز به صورت کامل ایمنسازی نشده است، اما برای حفظ قرآن‌آموزان و حافظان، دوره‌های آموزشی خود را در فضای پارک تشکیل می‌دهد. چنین فداکاری از سویی بر اهمیت این مرکز در پرورش رشد معنوی حتی در میان ناملایمات تأکید می‌کند و از سوی دیگر نیاز به حمایت دولت را برجسته می‌کند.
از سوی دیگر مراکز قرآنی اغلب به عنوان نقاط کانونی برای انسجام و شمول جامعه عمل می‌کنند. با بی‌توجهی به این مراکز، دولت به طور ناخواسته فرصت‌های تعامل اجتماعی، درک متقابل و تبادل فرهنگی را که از عناصر حیاتی در بهبود پس از فاجعه است، با مشکل مواجه می‌کند.
چالش در زمینه حفظ استاندارد بالای یادگیری
از آنجایی که مرکز قرآنی در تلاش برای ارائه آموزش با کیفیت در شرایط موقتی است، در حفظ استاندارد بالای یادگیری که زمانی ارائه می‌شد، با چالش‌هایی مواجه است. این عدم حمایت، دسترسی دانش‌آموزان به منابع آموزشی مناسب را محدود می‌کند و مانع رشد علمی و معنوی آنها می‌شود.
برای بهبود درازمدت و انعطاف‌پذیری، سرمایه‌گذاری در تمام جنبه‌های جامعه از جمله نهادهای مذهبی، ضروری است. غفلت از مرکز قرآنی می‌تواند تأثیرات ماندگاری بر سلامت معنوی ملت و توانایی آن در مقابله با چالش‌‌های آینده داشته باشد.
یک رویکرد جامع این است که بهبود باید همه مراکز از جمله مؤسسات مذهبی و آموزشی را در برگیرد. بی‌توجهی به مرکز قرآنی می‌تواند منجر به دودستگی در جامعه شود و مانع تلاشهای دولت برای ارتقای وحدت و هماهنگی میان جوامع مختلف شود.
نتیجه
بهبود و پیشرفت واقعی تنها زمانی حاصل می‌شود که دولت به نقش محوری نهادهای مذهبی و آموزشی مانند مرکز قرآنی اذعان داشته باشد. با فراهم کردن منابع و حمایت عادلانه، دولت می‌تواند تضمین کند که ملت نه تنها ساختارهای فیزیکی، بلکه پایه‌های معنوی و اخلاقی خود را نیز بازسازی می‌کند. اولویت دادن به سعادت مرکز قرآنی فقط یک عمل دلسوزانه نیست. این یک سرمایه‌گذاری در آینده جمعی کشور است، که جامعه‌ای هماهنگ و فراگیر را تقویت می‌کند که می‌تواند هر طوفانی را پشت سر بگذارد».
ثبت دیدگاه