توصیه امام سجاد (ع) به دوری از دردسر سازی برای خود و دیگران

 خدایا! به تو پناه می‌آورم از توفان حرص و تندی و شدّت خشم و چیرگی حسد و ناتوانی صبر و کمی قناعت و ناسازگاری اخلاق و پافشاری و سماجت شهوت و عادت و خوی هواداریِ لجوجانه.

 و پیروی از هوای نفس و ناسازگاری و تجاوز از هدایت و خواب غفلت و انجام کار سخت و پرمشقّت و برتری دادن باطل بر حق و پافشاری بر گناه و کوچک شمردن نافرمانی و گناه و سنگین دانستن طاعت. 

یکی از رذایلی که کمتر به آن برای تسلط به نفس توجه میکنیم صفت دردسر سازی است.
استاد فاطمی نیا در تفسیر تَعَاطِی الْکُلْفَهِ در دعای بالا میگوید:«وَ تَعَاطِی الْکُلْفَهِ»؛ کلفت یعنی زحمت و تکلیف که از این ریشه استخراج شده است. امام می‌فرمایند :خدایا پناه می‌برم به تو که دردسر ساز و مشکل‌ساز شویم؛ چه برای خودمان و چه برای دیگری.
استاد فاطمی نیا مثالی میزنند: بعضی برای خودشان مشکل‌سازی می‌کنند. مثلاً برای نشان دادن به دیگران با اقساط سنگین به خرید یک ماشین گران اقدام می‌کنند و حالا ناراحتی و نگرانی برای پرداخت اقساط پیدا می‌کنند.

بعضی هم برای دیگران دردسر سازی می‌کنند؛ مثلاً از دیگران توقعات سخت و گرانی داشتن. شاه مردان، سلطان اولیاء امیر المؤمنین (ع) خطبه‌ای به نام همام (خطبه ۱۸۴ در بعضی نسخه‌ها) دارند. در آنجا متقین را که وصف می‌کنند با جان ما سخن می‌گویند. “انفسهم عفیفه و حاجاتهم خفیفه”؛ متقین نفس‌های عفیفی دارند و شرم دارند که دردسر سازی کنند.