سیده فاطمه موسوى از شاعران کشورمان به مناسبت شهادت حضرت زهرا(س) شعر جدیدی سرود. متن این شعر به شرح زیر است:
توان نداشت که پهلو نهد به پهلویش
ز رعشه‌های مدامِ دو دست و بازویش
بگو تطاول جور کدام نامرد است؟!
بنفشه‌های کبود نشسته بر رویش
همینکه: یاعلی آهسته زیرلب می‌گفت
بلند می‌شد و با آن نگاه کم سویش
به خانه زندگی‌اش می‌رسید با آن حال
به کودکانِ علی و به آب و جارویش
میان عطر نوافل، شکست بغض زنی
که زینب آمده بود این‌طرف به پهلویش
غریب می‌شود این مرد با غم زهرا …
شهید می‌شود این زن بخاطر شویش
اگر که رو زده او به مهاجر و انصار
فدای خُلق رسولانه و علی جویش
چرا حسین خودش را غریبِ مادر خواند
چرا نشست و خودش شانه زد به گیسویش
چرا به زینب خود صبر را وصیت کرد
چرا حسن پس از آن، تکیه زد به زانویش
و امر کرد به دفن شبانه مولا را
مباد تا که بپیچد روایحِ مویش
ثبت دیدگاه