دومین نشست سازوکار منطقه‌ای ۳+۳ عصر امروز اول آبان، با سخنرانی حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در تهران برگزار شد.
متن سخنان وزیر خارجه به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای آرارات میرزویان، وزیر محترم امور خارجه جمهوری ارمنستان!
جناب آقای جیحون بایراموف، وزیر محترم امور خارجه جمهوری آذربایجان!
جناب آقای سرگئی لاوروف، وزیر محترم امور خارجه فدراسیون روسیه!
جناب آقای هاکان فیدان ،وزیر امور خارجه جمهوری ترکیه!
خانم ها و آقایان! میهمانان گرانقدر!
در ابتدا مایلم مراتب سپاس و قدردانی خود را از قبول دعوت این جانب برای شرکت در دومین نشست سازوکار منطقه ای ۳+۳ ابراز نمایم. به همه شما خوش آمد می‌گویم.
نخستین نشست سازوکار منطقه ای ۳+۳ در ۱۹ آذر ۱۴۰۰( ۱۰ دسامبر ۲۰۲۱ ) در مسکو برگزار شد. خشنودم که امروز دومین نشست این سازوکار را در تهران برگزار می کنیم. من امید فراوان دارم که این سازوکار به سرعت کارایی خود را در حل و فصل مسایل قفقاز جنوبی، عبور از دوره جنگ و مناقشه به دوره صلح و همزیستی و گشودن فصلی نو در همگرایی و شکوفایی منطقه نشان خواهد داد. امروز فرصتی تاریخی در اختیار ماست. اکنون نوبت صلح در قفقاز است.
همکاران ارجمند و میهمانان عزیز!
ما امروز این جا هستیم که سهمی و نقشی در ترویج فضای صلح و همکاری در قفقاز جنوبی و ساختن راه های تقویت همگرایی منطقه ای و شکوفایی آن ایفا کنیم. ما از مذاکرات صلح بین جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان حمایت می‌کنیم و شناسایی متقابل تمامیت ارضی توسط دو کشور را گامی سازنده برای رسیدن به توافق صلح ارزیابی می‌کنیم. همین طور اقدام ارمنستان در تصریح به شناسایی قره باغ در ترکیب جمهوری آذربایجان، اعاده حاکمیت آذربایجان بر این منطقه ،همچنین تاکید جمهوری آذربایجان بر تامین امنیت و حقوق ساکنان آن را پیشرفت هایی مهم در مذاکرات صلح می دانیم. در عین حال همه می دانیم که صلح پایدار الزاماتی دارد که در غیاب آنها، توافق صلح می تواند آسیب پذیر باشد. برخی از این الزامات عبارتند از:
نخست: احترام متقابل دولت ها به حاکمیت ملی، استقلال سیاسی و تمامیت ارضی یکدیگر. به ویژه باید از دستورکارها و بکارگیری مفاهیمی که متضمن ادعای ارضی علیه دیگری است یا با حاکمیت آن مغایرت دارد، اجتناب شود. اینکه جمهوری اسلامی ایران بر مخالفت قطعی با هرگونه تغییر در مرزهای شناخته شده بین المللی یا تغییر در ژئوپولیتک منطقه اصرار می‌ورزد ، به خاطر تهدیداتی است که این گونه تغییرات می تواند متوجه صلح و ثبات و امنیت منطقه کند.
دوم: معتقدیم راه صلح، راه گفتگو و مذاکره است. استفاده از زور یا تهدید به توسل به زور نمی تواند به صلح پایدار بینجامد.
سومین نکته: زبان صلح است. زبان صلح، زبان احترام، همزیستی و مدارا و بردباری است.
چهارم: موضوع فضای مذاکره است. مذاکره برای صلح، نیازمند فضایی متوازن و عاری از فشار و اجبار است.
و سرانجام آنکه صلح کار و وظیفه دولت‌هاست. اما صلح واقعی و پایدار حاصل نمی‌شود مگر زمانی که ملت‌ها به صلح برسند و ملت‌ها به صلح نمی‌رسند مگر آنکه صلح، در ذهن و زبان و روح و روان ملت‌ها حاکم باشد.
ما از هر ابتکاری که نقشی سازنده در ترویج فضای گفت‌وگو و رسیدن به صلح ایفا کند، استقبال می‌کنیم. معتقدیم نباید قفقاز به صحنه رقابت و میدان زورآزمایی قدرت‌ها تبدیل شود. قفقاز اگر به هر دلیلی یا به هر طریقی به میدان تسویه حساب قدرت‌ها تبدیل شود، از صلح و ثبات دور خواهد شد. امنیت منطقه ای را باید در سازوکارهای منطقه ای جستجو کرد. حضور و نفوذ قدرت های بیگانه، معمای امنیت در منطقه را پیچیده تر و صلح در منطقه را به تاخیر می اندازد. مشارکت کشورهای منطقه برای تسهیل روند توافق صلح بین جمهوری جمهوری ارمنستان و جمهوری آذربایجان در این راستا حائز اهمیت است.
وزرای محترم !
خانم ها و آقایان!
سازوکارهای فرا منطقه ای نزدیک سی سال، ملت های این منطقه را از صلح و منافع آن محروم کردند. اکنون زمان آن است که دولت های منطقه تجربه جدیدی را آغاز و از ظرفیت های منطقه ای در راستای تامین منافع مردمان خود استفاده کنند و از مزایای صلح برخوردار شوند.
در پرتو صلح و ثبات، زمینه همکاری های اقتصادی فراهم می شود. یکی از حوزه های مهم همکاری، حمل و نقل و ارتباطات است. قفقاز کنونی شرایط لازم برای ایجاد شبکه های حمل و نقل جاده ای و ریلی را پیدا کرده است. تحقق کریدورهای حمل و نقل شمال- جنوب و شرق- غرب در چنین فضایی مفهوم پیدا می کند. پیشنهاد ما آن است که نقشه راه جامع حمل و نقلی منطقه مبتنی بر منافع همه کشورهای منطقه تدوین شود و در همین راستا نشست وزرای حمل و نقل هم برگزار شود. جمهوری اسلامی ایران آماده است از این نشست میزبانی کند.
حوزه دوم، انرژی است. اتصال شبکه های برق کشورهای منطقه و سنکرون سازی آن، همچنین ایجاد شبکه انتقال و تامین انرژی در بین کشورهای منطقه به منظور استفاده از ظرفیت های یکدیگر می تواند در دستور کار قرار گیرد.
می‌توانیم این الگو را باز هم بسط دهیم و همکاری های منطقه ای را به سایر حوزه ها مثل گمرک و تجارت، کشاورزی، دانش و فناوری، ارتباطات فرهنگی و مراودات مردمی گسترش دهیم و منطقه را به سمت همگرایی بیشتر و ارتقای سطح رفاه، پیشرفت و توسعه و شکوفایی سوق دهیم. در این میان ایجاد سازوکارهایی که مراودات مردمی بین کشورهای منطقه را تسهیل کند، اهمیت ویژه ای در بسط فضای صلح و همگرایی در منطقه دارد.
خانم ها و آقایان!
ما به نمایندگی از مردمان خود با هدف صلح، همکاری و پیشرفت، امروز دور هم جمع شده ایم. ما وظیفه خطیری نه تنها در قبال نسل های حاضر بلکه در خصوص آینده داریم. با چنین دیدگاهی این نشست برگزار می شود و امیدوارم از نتایج این نشست مردمان منطقه بهره مند شوند.
ثبت دیدگاه