شیوه زنده‌یاد «ولی‌الله پوراحمدی» در جذب نوجوانان به قرآن و مسجد

ولی‌الله پوراحمدی، جانباز جنگ تحمیلی، قاری قرآن و از استادان و پیشکسوتان قرآنی کشور بامداد چهارشنبه ۲۲ فروردین‌ماه مصادف با روز عید فطر دار فانی را وداع گفت و به جمع یاران شهیدش پیوست. به منظور آشنایی بیشتر با جنبه‌های شخصیتی این چهره قرآنی با سه نفر از اساتید و مدرسان قرآنی کشورمان گفت‌وگویی انجام شده که مشروح آن در ادامه آمده است.

سیدمحسن موسوی‌بلده، پیشکسوت قرآنی کشورمان در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا، در مورد مرحوم  ولی‌الله پوراحمدی گفت: ایشان از شاگردان استاد سیدمحسن خدام‌حسینی بود؛ استاد خدام‌حسینی یک شخص نیست، بلکه یک جریان بسیار خوب و مفید بعد از انقلاب است. این استاد هم از نظر فنی و هم محتوایی یکی از بهترین نوع و نمونه‌های جلسات قرآنی و شاگردپروری را ارائه کرد. ایشان عمیق‌ترین آثار را بر جریان قرآنی کشور گذاشته است؛ یکی از مهم‌ترین آثاری که ایشان داشته تربیت استادان و قاریان خوب قرآن با عمق اخلاقی است.

بیشتر بخوانید و ببینید؛

گزارش تصویری از جلسه قرآن استاد پوراحمدی

پایی که جا نماند

گزارش تصویری تشییع و تدفین پیکر ولی‌الله پوراحمدی

محصول مکتب استاد خدام‌حسینی

وی افزود: شاگردان استاد خدام‌حسینی هم از نظر فنی و هم از نظر اخلاقی بسیار قوی هستند. مرحوم پوراحمدی از نتیجه‌های مکتب استاد خدام‌حسینی است. دو برادر مرحوم پوراحمدی در عرصه قرائت فعالیت داشته و دارند، برادر بزرگ‌تر که سال‌ها قبل بر اثر تصادف درگذشت، این دو برادر را وارد عرصه فعالیت‌های قرآنی کرد و حنجره آماده‌ای برای تلاوت دارند.

موسوی‌بلده بیان کرد: بعد از اینکه مرحوم پوراحمدی جانباز شد، می‌توانست خود را توجیه کند و بگوید من وظیفه خودم را انجام دادم، گوشه خانه بنشینم و زندگی کنم، او اتفاقاً بعد از مجروح شدن تا آخر جنگ در جبهه حضور یافت. حتی در عرصه فوتبال نیز به فعالیت خود ادامه داد و مربی گروه نوجوانان شد.

این پیشکسوت قرآنی کشورمان به تعصب و عِرق مرحوم پوراحمدی به انقلاب اسلامی اشاره و اظهار کرد: به عنوان مثال یک بار حبیب پوراحمدی که برادر کوچکتر آن مرحوم است در جبهه مجروح می‌شود و با سر و صورت خونی از جبهه به منزل برمی‌گردد، جالب است که مرحوم ولی‌الله پوراحمدی اجازه ورود به برادر خود را نمی‌دهد و می‌گوید این جراحات در حدی نیست که به خانه‌ بیایی، باید به جبهه بازگردی. جالب است در مورد حبیب پوراحمدی به این نکته اشاره کنم که تنها کسی که سبک قاری مصری مصطفی اسماعیل را در سطح بالایی اجرا می‌کند، ایشان است به حدی که وقتی استاد غلوش به ایران آمد، گفته بود صوت تلاوت حبیب را به من دهید تا به مصر ببرم. حبیب شاگرد حاج ولی پوراحمدی بود.

وی با اشاره به اینکه مرحوم پوراحمدی تمام ابعاد یک استاد خوب قرآن را در زندگی خود پیاده کرد، گفت: ایشان مداح و ذاکر اهل بیت(ع) بود. شاگردان جلسات مداحی و قرائت ایشان تشییع ایشان را باشکوه برگزار کردند. همه اینها آثار و برکات همنشینی با قرآن کریم است.

این پیشکسوت قرآنی افزود: مرحوم پوراحمدی قدرت صوت بالایی داشت و چون ورزشکار بود این مسئله در صدای ایشان سالم مانده بود. تلاوت ایشان از سوره مبارکه حاقه بیانگر این توانایی است. وقتی استاد مصطفی اسماعیل «الْحَاقَّةُ»، «مَا الْحَاقَّةُ» و «وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ» را می‌خواند نفس می‌گرفت، اما مرحوم پوراحمدی بدون اینکه نفس بگیرد، این آیات را با آن مدهای طولانی تلاوت می‌کرد.

موسوی‌بلده با اشاره به اینکه تواضع استاد پوراحمدی از تلاوت ایشان بالاتر بود، بیان کرد: به جلسه من می‌آمد و در گوشی به من می‌گفت آمده‌ام اشکالاتم را گوشزد کنی؛ جالب است که در این سن این‌قدر تواضع داشت. این مقدار تواضع در کمتر پیشکسوتی وجود دارد. بنابراین اگر این چهره‌ها را به کسانی که در آغاز راه تلاوت و چهره شدن هستند بشناسانیم آنها نیز بهره‌مند خواهند شد.

وی در پایان اظهار کرد: آخرین جلسه ما هر سال در روزهای پایانی اسفندماه در منزل مرحوم استاد علی اربابی برگزار می‌شود. سال گذشته نیز هجدهم اسفند برگزار شد و مرحوم پوراحمدی هم حضور داشت. آخرین تلاوت او در همین جلسه بود که سوره مبارکه حمد و آیات ابتدایی سوره مبارکه بقره را تلاوت کرد.

قدر چهره‌های قرآنی را تا هستند بدانیم

مهدی قره‌شیخلو، پیشکسوت قرآنی کشورمان در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا، با اشاره به اینکه استاد پوراحمدی از قاریان قدیمی و پیشکسوت بود، گفت: ایشان در دوران دفاع مقدس به مقام جانبازی نائل آمده بود. علاوه بر این یک فوتبالیست بود در عرصه هنر و خوشنویسی هم در سطح بالایی بود و در مجموع انسان هنرمندی بود.

وی افزود: ایشان بسیار خوش اخلاق بود. با اینکه در عملیات بیت‌المقدس یک پای خود را از دست داد و سال‌های زیادی را به این صورت زندگی کرد، اما هیچ‌گاه ندیدیم که از خود ضعف نشان دهد و احساس ناتوانی کند و با همین وضعیت تا پایان عملیات مرصاد در جبهه حضور یافت. به یاد دارم در دوکوهه دیوارنویسی و بعد از جنگ هم در مورد شهدا دیوارنویسی می‌کرد. دیوارنویسی کار سختی است و آدم باید روی چند میز بایستد.

قره‌شیخلو تصریح کرد:‌ این قاری فقید ذره‌ای تکبر و خودشیفتگی نداشت. حضور دوستان و شاگردانش در مراسم تشییع و ترحیم نشان داد که همه ایشان را دوست دارند. متأسفانه خیلی زود از بین ما رفت.

این پیشکسوت قرآنی کشورمان در مورد خدمات قرآنی استاد پوراحمدی نیز بیان کرد: ایشان در دو عرصه ورزش و قرآن بسیار فعال بود و از ورزش برای جذب جوانان به عرصه فعالیت‌های قرآنی استفاده می‌کرد. در منطقه ۱۷ تهران تأثیرات بسیار خوبی گذاشت و نوجوانان بسیاری را جذب فعالیت‌های قرآنی کرد.

وی با تأکید بر اینکه استاد پوراحمدی روحیه آموزشی بسیار بالایی داشت، اظهار کرد: این قاری پیشکسوت سعی می‌کرد با جوانان و نوجوانان کار کند و این ویژگی بارزشان بود. الان کمتر فردی به این شکل با جوانان کار می‌کند.

رئیس سابق مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه با اشاره به اینکه در دوران نوجوانی و جوانی با استاد پوراحمدی در یک محله بودند، بیان کرد: تقریباً هم‌جلسه بودیم و ارتباطات نزدیکی با هم داشتیم. علاوه بر آن چند سالی در دارالقرآن با هم همکار بودیم.

وی با اشاره به اینکه ما همیشه بعد از مرگ افراد به یاد آنها می‌افتیم، گفت: در زمان حیات باید به این افراد بیشتر پرداخته شود، نمی‌گویم اصلاً هیچ کاری نشده است، اما باید بیشتر کار شود. رسانه‌ها و سایر مراجع می‌توانند نسبت به معرفی این افراد که بدون هیچ چشمداشتی عمری را در راه قرآن سپری کرده‌اند، بیشتر اهتمام داشته باشند.

قره‌شیخلو افزود: ایشان با وجود اینکه می‌توانست از امتیازات جانبازی خود استفاده کند و وضعیت معیشتی خود را ارتقا دهد، اما بعد از جانبازی در جنوب شهر ماند. باید این افراد را در زمان حیاتشان بیشتر معرفی کنیم، اما معمولاً در این قسمت ضعیف کار می‌کنیم. به خصوص رسانه ملی در معرفی این افراد باید بیشتر و جدی‌تر کار کند. همین الان شخصیت‌های قرآنی موفق و زحمت‌کشی داریم که باید به سراغ آنها برویم و آنها را به جوانان و نوجوانان و مردم معرفی کنیم.

ویژگی‌ خاص پوراحمدی که در کمتر قاری وجود دارد

مسعود نوری، قاری و داور مسابقات قرآن نیز در مورد استاد ولی‌الله پوراحمدی به بیان نکاتی پرداخت و گفت: استاد پوراحمدی از اساتید پیشکسوت قرائت قرآن کشور بود که در مسابقات مختلف رتبه‌های ممتازی را کسب کرد.

وی افزود: با توجه به اینکه استاد پوراحمدی اوایل جنگ در سال ۱۳۶۱ از ناحیه پا مجروح شد، در مدت ۴۲ سال بعد از جانبازی سختی بسیاری کشید اما در عین حال نه تنها هیچ‌کس شکایتی از او نشنید، بلکه همیشه شاهد زبان شکر و روحیه با نشاط ایشان بودیم. با توجه به وضعیت جسمی ایشان، انجام فعالیت مقداری سخت بود اما با همان وضعیت به اندازه چند نفر در حوزه قرآن و ورزش فعالیت می‌کرد.

نوری تصریح کرد: ایشان به خاطر روحیه مردمدارانه و متواضع و چهره بشاشی که داشت برای جوانان در حوزه قرآن و ورزش بسیار جذاب بود. با توجه به اینکه استاد پوراحمدی قبل از دوران جانبازی فوتبالیست بود، بعد از مجروح شدن فعالیت در فوتبال را در حوزه آموزش و مربیگری ادامه داد و بیشتر با تیم‌های فوتبال مساجد همکاری کرد. یکی از کارهایش این بود که از طریق فوتبال، جوانان را جذب مسجد و فعالیت‌های قرآنی می‌کرد.

وی بیان کرد: اشراف کامل به قرائت قرآن داشت و جلسات آموزشی متعددی در شهرهای مختلف و حتی خارج از کشور برپا می‌کرد. یکی از خصوصیات ایشان صبر زیاد در تربیت شاگردان بود، به طوری که تمام مشکلات بر سر راه تربیت شاگرد را تحمل می‌کرد. انگیزه‌ زیادی به شاگردان خود می‌داد. برای مثال با شاگردان خود به جلسات دیگر اساتید قرآن می‌رفتند تا شاگردها در آن جلسات تلاوت کنند و تشویق شوند. به یاد دارم زمانی که در دوره راهنمایی تحصیل می‌کردم، گروهی از بچه‌ها را به منزل جواد فروغی در مشهد، که در آن زمان خیلی شناخته شده بود، برد تا تلاوت کنند. همین حرکت انگیزه ما را برای پیشرفت بیشتر کرد. استاد پوراحمدی برای شاگردان خود هزینه می‌کرد، مثلاً آنان را به جلسات دیگر می‌برد و در مسیر برگشت برای آنها با هزینه شخصی چلوکباب یا چیزهای دیگر می‌گرفت تا بچه‌ها تشویق شوند.

نوری با اشاره به اینکه استاد پوراحمدی جزء معدود قاریانی بود که برای تلاوت خود مبلغی تعیین نمی‌کرد،‌ گفت: اگر به ایشان می‌گفتند برای دو هفته به فلان شهرستان برود و تلاوت کند،‌ بدون حرف زدن از هیچ مبلغی این کار را انجام می‌داد. همیشه در این موارد یک حرف زیبا می‌زد و می‌گفت آدم نمی‌تواند از دو جا پاکت بگیرد یا باید از خدا یا از مردم پاکت بگیرد.

وی افزود: یکی از نشانه‌های اخلاص استاد پوراحمدی این بود که کسی نمی‌دانست ایشان واقعاً مخلص است، بعد از مرگ همه به این مسئله رسیدند، یعنی استاد نمی‌آمد فریاد بزند و بگوید این کارها را انجام می‌دهد. این چهره قرآنی خود را با اخلاص تمام و بدون هیچ چشمداشت مادی وقف قرآن و اهل بیت(ع) کرد و خداوند به زندگی ایشان برکت داده بود.

این قاری و مدرس قرآن کریم با اشاره به اینکه مرحوم پوراحمدی معلم قرآن آموزش و پرورش بود و در جنوب شهر تهران زندگی می‌کرد، گفت: باید سیره چنین اساتیدی به نسل جدید منتقل شود. ‌رسانه‌هایی مانند ایکنا می‌توانند این کار را به خوبی انجام دهند. همچنین، باید ابعاد زندگی چنین افرادی به خصوص تا زمانی که زنده هستند به عنوان الگو برای جوانان مطرح کنیم. به خصوص اکنون بازار تعیین مبلغ در ازای تلاوت پررنگ شده است و این برای جامعه قرآنی چندان پسندیده نیست. افرادی که در جامعه قرآنی تأثیرگذار هستند، اساتید و چهره‌های شناخته شده باید سبک و سیاق زندگی‌شان قرآنی باشد. همچنین اهل عمل به قرآن باشند تا روی بقیه اثر بگذارند.

نوری در پایان به یکی از خصوصیات بارز استاد پوراحمدی اشاره و اظهار کرد: خصوصیتی که شاید کمتر به آن توجه شده است، این بود که ایشان همیشه خود را شاگرد مکتب قرآن می‌دانست. ایشان یک روز قبل از درگذشت به جلسه استاد خدام‌حسینی رفت و شاگردی کرد.