حجت‌الاسلام والمسلمین احمدحسین شریفی، رئیس دانشگاه قم طی یادداشتی که در اختیار قم قرار داده، نوشت: نمایندگان مجلس شورای اسلامی را به یک معنا می‌توان عصاره فضایل و همچنین رذایل ملت دانست. این ۲۹۰ نفر در مجموع منتخبان ملت و عصاره وضعیت موجود فکری و فرهنگی ملت و همچنین بیانگر خواسته‌ها و مطلوبات مردم هستند. اخلاق آنها، نشانه اخلاق ملت، فرهنگ آنها نشانه فرهنگ ملت، ادب آنها نشانه ادب ملت، نظم و قانون‌پذیری آنها نشانه نظم و قانون‌پذیری ملت و اولویت‌های آنها نشانه اولویت‌های ملت است. خطوط کلی و محور‌های اصلی فعالیت‌ها و انتظارات از مجلس یازدهم به‌خوبی در پیام رهبر معظم انقلاب به‌مناسبت افتتاحیه مجلس یازدهم ذکر شده است. امیدوارم مجلسیان، برای عزت و آبرو و حفظ جایگاه خودشان هم که شده است به آنها توجه کنند.
رهبر حکیم انقلاب در پیام آغاز به کار دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در توصیه‌ای بسیار مهم و کلیدی خطاب به نمایندگان محترم فرمودند: «سبک زندگی اسلامی که بخش مهمی از آن را فضایل اخلاقی تشکیل می‌دهد، در عرصه‌ی چالش‌های سیاسی و رقابت‌های مشروع، اهمیت بیشتر می‌یابد. در اینجا است که کیمیای تقوا و گذشت و انصاف و صداقت و مسئولیت‌پذیری و کار بی‌منت، قیمت اصلی خود را آشکار می‌سازد.» (هفتم خرداد ۱۴۰۳)
بنده ناچیز هم به‌عنوان یکی از موکلان این نمایندگان، چند نکته ریز و جزئی را که البته معتقدم از سنخ همان «کوچک‌های بزرگ» هستند، متذکر می‌شوم، امیدوارم که مورد توجه قرار گیرد:
۱- میانگین غیبت نمایندگان دوره دهم مجلس در جلسات بررسی طرح‌ها و لوایح در صحن مجلس، ۷۲ غیبت در هر جلسه بوده است، یعنی حدود یک چهارم آنها در هر جلسه‌ای غایب بوده‌اند. مقایسه کنید با مجلس ایالات متحده آمریکا که میانگین غیبت نمایندگان، یک نفر است. به هر حال، اگر در جلسات علنی و غیرعلنی این مجلس همه ۲۹۰ نفر نماینده مجلس حضوری فعال و آگاهانه داشتند، می‌توان به چنین مجلسی امیدوار بود.
۲- در هر رأی‌گیری در صحن مجلس دهم (برای لوایح یا طرح‌ها) به‌طور میانگین ۳۵ نماینده مشارکت نداشته‌اند، یعنی در هیچ کدام از رأی‌گیری‌ها شرکت نکرده بودند، یعنی بود و نبود آنها هیچ تفاوتی به حال مجلس و ملت نداشته است. اگر در مجلس کنونی نیز چنین روندی ادامه یابد، ملت و مجلس، سرنوشتی مشابه چهار سال گذشته خواهند داشت.
۳- از نمایندگان حاضر در صحن مجلس دهم، در هر رأی‌گیری به‌طور میانگین پنج نماینده رأی ممتنع داده‌اند، یعنی نفیاً یا اثباتاً هیچ دخالتی در روند‌های قانونی و نظارتی مجلس نداشته‌اند. یعنی بود و نبودشان با بود و نبود آن صندلی‌های بی‌جان و بی‌شعور (و البته خوش‌رنگ و نرم مجلس)، فرقی نداشته است. امیدواریم در مجلس کنونی هیچ نماینده‌ای نباشد که رأی ممتنع نسبت به لوایح و طرح‌ها داشته باشد.
۴- اگر تک‌تک نمایندگان مجلس در هر طرح و لایحه‌ای حضوری فعال و کارشناسانه و محققانه و مستند و منطقی و غیراحساسی نداشته باشند، نمی‌توان به مجلس امیدوار بود.
۵- اگر به هنگام مخالفت یا موافقت نماینده‌ای با طرح یا لایحه‌ای در مجلس، بقیه نماینده‌ها هم بالاتفاق و سراپا گوش و هوش بودند، می‌توان آن را مجلس «شورای اسلامی» دانست. اما اگر هر کسی مشغول کار خود بود و جز مسئول تنظیم وقت یا برخی از اعضای هیئت رئیسه، کسی به سخنان آن نماینده گوش نداد، هرگز به چنین مجلسی نمی‌باید و نمی‌توان امید بست. روز افتتاحیه مجلس یازدهم نشان داد که این مجلس از این جهت، بعید است تفاوتی با مجالس پیشین داشته باشد، در رسانه‌های تصویری دیدیم گاهی می‌بینیم برخی از نمایندگان مجلس نیز در حال رفت‌وآمد میان ردیف‌ها و صندلی‌های مجلس و گفت‌وگو با همکاران جدید هستند و مدعیان قانون‌گذاری و نظم و نظارت باید مراقب رفتارهای این چنینی خویش باشند.
۶- در روز اول افتتاحیه مجلس یازدهم رفتارهای عامیانه و سبکی از برخی نمایندگان مشاهده شد، رفتار‌هایی مثل عکس یادگیری یا سلفی با خود یا به تعبیر برخی از آنها سلفی با خودی‌ها و ارسال مستقیم آنها در کانال‌های ایتایی و تلگرامی و امثال آن. چنین رفتار‌هایی در شأن نمایندگان مجلس نیست؛ چه رسد به نمایندگان مدعی انقلابی‌گری. افزون بر این، نماینده‌ای که از همین ابتدای کار در اندیشه رفتارهای ژورنالیستی و توئیت نوشتن و امثال آن باشد، بعید می‌دانم ایده و طرحی برای اصلاح وضعیت اقتصادی و فرهنگی افسارگسیخته کشور داشته باشد.
۷- و بالاخره اگر دیدیم به جای آنکه همواره پوشه‌ای ضخیم از مستندات و تحقیقات مربوط به هر لایحه و طرحی در دست نمایندگان مجلس باشد، در حال کار با گوشی‌های موبایل‌های خود هستند باید نگران وضعیت قانون و قانون‌گذاری و نظارت جدی در این مجلس باشیم.
معتقدم که اگر نمایندگان محترم این دوره از مجلس بتوانند به‌صورت محسوس یکی از فضایل اجتماعی و مدیریتی و ارزش‌های ناظر به جلسات تقنینی و مشورتی را در درون مجلس نهادینه کرده و به نمایش بگذارند، کاری بسیار بزرگ و تأثیرگذار در فرهنگ عمومی انجام داده‌اند و آن فضیلت نظم و انضباط است که به برخی موارد آن اشاره می‌کنم:
– حضور به موقع در جلسات (التزام به حضور منظم و به موقع): چنین نباشد که هر نماینده‌ای هر زمانی که دوست داشت در جلسه حضور پیدا کند و هر زمان هم که دوست داشت از جلسه خارج شود.(وضعیتی که متأسفانه گاهی اوقات شاهد آن بوده‌ایم)
– حضور در همه جلسات علنی و غیرعلنی مجلس؛ تشکیل جلسات مجلس با حضور همه اعضاء (۲۹۰ عضو): مع‌الاسف میانگین غیبت نمایندگان ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی در جلسات بررسی طرح‌ها و لوایح در صحن علنی مجلس، در مقایسه با مجالسی مثل آمریکا و اروپا، عدد مطلوبی نیست؛ امیدواریم نمایندگان دوره دوازدهم نه به تأسی از مجالس غربیان، بلکه به تأسی از واپسین سفارش مولای پارسایان (وَ نَظمِ اَمرِکُم)، نظم در حضور را سرلوحه کار خود قرار دهند.
– حضور با آگاهی و مطالعه و توجه تام به مباحث و مسائلی که مطرح می‌شود: متأسفانه شاهد بوده‌ایم که تعدادی از نمایندگان مجلس، توجهی به سخنران‌ها، ناقدان یا مدافعان طرح‌ها و لوایح ندارند و مشغول گفت‌وگو با دیگر نمایندگان یا مشغول رد و بدل کردن پیام با موبایل هستند.
ثبت دیدگاه