سیداحمد حلّی؛ آوازخوان پیشکسوت موسیقی دستگاهی ایران متولد ۱۳۳۱ در شهر کاشان بود که زیر نظر اساتید محمد قراملکی و حجازی آواز را فرا گرفت. روانشاد حلی فعالیت خود را از سال ۱۳۶۱ با رادیو و تلوزیون آغاز کرد و تا سال ۷۰ این همکاری ادامه داشت؛ سپس به کاشان مراجعت کرده و به تدریس آواز و تربیت شاگرد در حوزه موسیقی دستگاهی پرداخت. از این هنرمند مناجات‌خوانی‌هایی بر جای مانده که زینتبخش لحظات معنوی ماه مبارک رمضان است. متأسفانه وی در بامداد روز پنجم اردیبهشت ۱۴۰۰ بر اثر کرونا دار فانی را وداع گفت تا ملکوتیان شنونده نجوای معنوی او در ماه مهمانی خدا باشند.
واکنش‌های شاگردان و هنرمندان در صفحه اینستاگرام‌شان از این قرار است:
چنگیز حبیبیان خواننده و از شاگردان سابق حلّی با انتشار فیلمی از این استاد نوشت: آن سفر کرده که صد غافله دل با اوست / هر کجا هست خدایا بسلامت دارش
استاد حلی عزیزم یکی از اساتید آواز حقیر بودند؛ به دیار باقی شتافت. آخرین دیدار من با استادم نوروز ۱۴۰۰ تلوزیون کاشان و گوشه‌ای از دیلمان دشتی را برایمان خواندند و چقدر لذت بخش بود دیدار استاد. خدا بیامرزد این مرد شریف را که گردن من حقی داشتند و دارند. بنده از طرف خودم این مصبیت را به مردم ایران و جامعه هنری تسلیت عرض می‌نمایم و برای بازماندگان از خدای رحمان صبر مسئلت دارم.
همچنین محمد معتمدی خواننده و شاگرد این استاد موسیقی در صفحه مجازی خود چنین نوشت: انگار همین دیروز بود… کاشان، از دبیرستان محمودیه تا منزل استاد در محله پل دشتچال، سوار بر دوچرخه و واکمن در گوش. به عشق یاد گرفتن یک گوشه جدید.
تازه می‌فهمم چقدر عشق در دلهایمان بود. زیرزمین یک خانه قدیمی و باصفا. منزل استاد سید احمد حلّی، هنرمندی به غایت اصیل و شریف و نجیب. درست همانی بود که باید می‌بود. مهربان، با دلی لبریز از صفا و عشق. یک کاشانی اصیل. درس من در اولین روزهای حضورم در آن کلاس، بیات ترک بود. امروز تمام آن نغمه‌ها در گوشم طنین انداز شد. روح الارواح، دوگاه، مهربانی، فیلی، شکسته، قطار و…
صبا به لطف بگو آن غزل رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شکر فروش که عمرش دراز باد چرا / تفقدی نکند طوطی شکر خا را
به خُلق و لطف توان کرد صید اهل نظر / به دام و دانه نگیرند مرغ دانا را
و چای آخر کلاس در استکان‌های کمر باریک و نعلبکی‌های چینی که عطر و طعمش هرگز فراموش فراموشم نخواهد شد. چه روز دلگیری بود امروز! استاد حلی هم رفت. آن روزها هم رفت. ما هم جاودان نخواهیم زیست در دنیایی که دیگر هیچ چیزش عطر و طعم گذشته را ندارد. من آن کاشان را دوست داشتم. کاشانی که خیلی کاشان بود! به قول سهراب: اهل کاشانم اما… شهر من کاشان نیست. شهر من گمشده است… روحش شاد. چه غروب غمگینی…
علی اصغر اسماعیلی دلیجانی از دیگر شاگردان مرحوم حلی در صفحه مجازی خود چنین نوشت:
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران / کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
استاد سید احمد حلی آوازخوان پیشکسوت موسیقی در گذشت.
هیچگاه فراموش نمی‌شوی که نقشت بر لوح دلم حک شده. استاد عزیزم اسوه‌ی اخلاق، جایگاهت آسمانی بود نه زمین. این ضایعه‌ی دردناک بر جامعه‌ی خوانندگان کشور تسلیت باد.
ثبت دیدگاه