علامه حسن‌زاده آملی که صبح امروز به علت عارضه ریوی در بیمارستان بستری شدند، متاسفانه ساعاتی پیش دارفانی را وداع نمودند.
از این عالم جلیل‌القدر و دانشمند شهیر، آثار و تتبعات بسیاری در زمینه‌های معارف اسلامی، حکمت و عرفان، ادبیات، ریاضیات و نجوم و … به رشته تحریر در آورد که از جمله می‌توان به انسان و قرآن، قرآن و عرفان و برهان از هم جدایی ندارند، الالهیات من کتاب الشفاء، انسان کامل در نهج‌البلاغه، خیر الاثر در رد جبر و قدر، حول الرؤیه و رساله امامت، رساله‌ای در میل کلی و مسائل متعدد هندسی و نجومی و پیرامون فنون ریاضی اشاره کرد.
زندگینامه
نام اصلی ایشان حسن بن عبدالله طبری آملی است که به حسن‌زاده شهرت دارد. ایشان در اواخر سال ۱۳۰۷ هجری شمسی مطابق با ۱۳۴۷ قمری برابر با ۱۹۲۹ میلادی در (ایرا) از توابع لاریجان آمل دیده به جهان گشود.
مقدمات علوم حوزوی و فراگیری علوم متداول طلاب را طی شش سال در مسجد جامع آمل آموخت و از محضر علمایی چون آیت‌الله میرزا ابوالقاسم فرسیو، شیخ ابوالقاسم رجایی لتیکوهی، آیت‌الله غروی، آقا شیخ احمد اعتمادی، شیخ عزیزالله طبرسی و مرحوم عبدالله اشراقی بهره برد.
او در سن ۲۲ سالگی و در شهریور ۱۳۲۹ به تهران رفت و از محضر حضرات آیات میرزا ابوالحسن شعرانی، حاج میرزا مهدی الهی قمشه‌ای، میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی، حاج شیخ محمدتقی آملی، شیخ محمدحسین فاضل تونی، آقا میرزا احمد آشتیانی و سیداحمد لواسانی استفاده کرد.
در سال ۱۳۴۲ به قم عزیمت نمود و از علامه سید‌محمدحسین طباطبائی و برادرش سید‌حسن طباطبائی و آقا سید‌مهدی قاضی طباطبائی بهره‌ها برد. و از همان سال پیوسته در حوزه علمیه قم به درس و بحث و تحقیق و پژوهش اشتغال داشت.
ثبت دیدگاه