اعتبار قرآن به تواتر است نه به روایتی خاص از قرآن

به گزارش بعثت نیوز، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی رضایی اصفهانی، مترجم و مفسر قرآن کریم در پاسخ به شُبهه اخیر سیّد کمال حیدری بر تفاوت اختلاف در قرائات با تواتر قرآن کریم تأکید کرد. متن یادداشت استاد حوزه و عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی(ص) به شرح زیر است:

اخیراً سیدکمال الحیدری مطالبی درباره قرائت حفص و انتساب قرائت معتبر قرآن کریم به این روایت مطرح کرده است، ولی پاسخ اجمالی به وی آن است که اولاً: این مطالب و شبهات قدیمی است و مرحوم آیت‌اللّه معرفت، استاد برجسته و مفسّر بزرگ قرآن کریم و دیگرشخصیت‌های علمی و قرآنی به آن پاسخ داده‌اند. لذا این شبهه مانند بسیاری از شبهات چیز جدیدی نیست ولو اینکه با تعابیر و عبارات جدید در آمیخته باشد.

ثانیاً: قرائت‌ها، معتبر نیستند و مقوله‌ای جدا از قرآن محسوب می‌شوند؛ اعتبار قرآن به تواتر آن است و نه به اختلاف در قرائت‌ها؛ تواتر هم یعنی؛ نقل فراوان، پی در پی و هم زمان از یک دوره به نسل‌های پس از خود، از طریق حافظان، راویان و مورّخان در طول تاریخ که اجتماع و همدستی آنها بر کذب و دروغ ساختن، محال است. تواتر در همه ادیان و ملل بلکه عقلای عالَم، پذیرفته شده و یقین‌آور است؛ علاوه بر آنکه اعجاز قرآن و تحَدّی(هم‌آوردطلبی) آن هنوز پابرجاست و مهمترین سند اعتبار قرآن است.

ثالثاً: قرائت عاصم از امام علی(ع) نقل شده و به این علت چاپ فعلی قرآن با این قرائت است که با قرآن متواتر مسلمانان همخوانی دارد. همچنین این قرائت علاوه از امام علی(ع) نیز از عثمان بن عفّان، نقل شده لذا مورد عنایت بزرگان شیعه و سنی قرار گرفت، نه اینکه خود این قرائت معتبر باشد و بخواهیم حجیت قرآن را مستند به این روایت کنیم.

رابعاً: اشکال برخی  این است که وقتی کار تخصصی نمی‌کنیم و تنها با دانش‌های متعارف را می دانیم و به آن بسنده می کنیم به خود اجازه می‌دهیم در هر دانش  تخصصی از دین، اظهار نظر نماییم، نتیجه اش  این  خواهد بود.

خامساً: این گوینده تصور کرده است که نقل قرائت عاصم فقط مختص به حفص است و با فاسق بودن وی، قرائتش نیز بی اعتبار خواهد بود؛ در حالی که حفص، قرائت رایج از عاصم را نقل کرده و این قرائت در کوفه مشهور و رایج بوده است. حال اگر حفص نقل نمی‌کرد، قاریان دیگری آن را نقل می‌کردند و مطلب دیگر اينکه راویان هر قاری را عالمانی چون ابن مجاهد برگزیدند و همزمان با آنها راویان دیگری هم این قرائت‌ها را خوانده و نقل نموده‌اند و امثال ابن مجاهد از بین راویان هر قاری دو تن را انتخاب کرده است.

پس قرائت رایج در کوفه در زمان عاصم منحصر در دو راوی وی یعنی حفص و بکر نبوده است و این قرائت در کوفه مشهور بوده است، ضمن آنکه همان طور که اشاره شد اعتبار قرآن کریم ربطی به این روایت و روایات دیگر ندارد بلکه متن قرآن متواترا و سینه به سینه از نسل قراء و حافظان صدر اسلام و دوره پیامبر(ص) به نسل‌های بعد تا امروز انتقال یافته است.